Mališani koji žive s majkom ili ocem i njihovim partnerom, odnosno sa svojom maćehom ili očuhom podjednako su srećni kao deca koja žive s biološkim roditeljima, utvrdila je studija britanskih naučnika.

„Važan je kvalitet odnosa između ukućana, a ne sastav porodice“, smatra Dženi Šanfro, članica tima Centra za socijalna istraživanja „NatCen“. „Slaganje s braćom i sestrama, porodične zabave vikendom i prisustvo roditelja koji retko ili nikada ne podiže glas ako je dete nestašno – sve to povezano je verovatnoćom da će dete biti srećno oko sedme godine života.“

Naučnici ovog centra analizirali su nalaze 13 hilljada Britanaca koji su 2008. učestvovali u jednoj anketi, u vreme kada su imali oko sedam godina. Rezultati su pokazali da ne postoji zapaženija razlika između toga koliko su srećna deca iz tri različita tipa porodica: mališani koji žive s jednim biološkim roditeljem i njegovim novim partnerom, deca koja žive s biološkim roditeljima i da oni čije su mame i tate samohrani roditelji.

Kako su autori studije objasnili na prezentovanju rezultata u okviru godišnjeg okupljanja Britanske sociološke asocijacije u Lidsu, oko 36 procenata mališana koji su učestvovali u istraživanju oseća se srećno sve vreme, dok je 64 odsto izjavilo da se retko ili nikada ne oseća srećno.

Naravno, porodica umnogome utiče na to koliko će dete biti srećno. Tako je ovim istraživanjem utvrđeno da se mališani koji imaju dobar odnos s braćom i sestrama stalno osećaju srećno, ali je istaknuto da su svi međuljudski odnosi relevantni, pa vršnjačko nasilje, prirodno, može uticati na to hoće li dete biti zadovoljno ili ne.

Priredila: Tamara Sorak