U srpskoj kulturi i relijgiji, pre Drugog svetskog rata, po verovanju, božićne poklone su  donosili Sveti Nikola i Božić Bata. O Svetom Nikoli svi već dosta toga znamo, ali se staro verovanje i njegova uloga usrećivanja najmlađih skoro i zaboravila. Ko se seti dečjih poklona na pomen Svetog Nikole?

U još veći zaborav je, možemo reći, otišao Božić Bata. Njega je u potpunosti zamenio Deda Mraz, a Božić Batu ovih dana retko ko pominje.

U drugim evropskim jezicima ovaj deka guste bele brade ima slične nazive. U italijanskom je to Babbo Natale, odnosno Tata Božić, u Fracuskoj je imenovan kao Otac Božić odnosno pere Noel. U nemačkom je to božićni čovek ili Weihnachtsmann, a u engleskom Santa Claus, što nas opet vraća na Svetog Nikolu.

Kod nas je naš Bata dobio ime na sasvim poseban način. Naime, Bata u ovom imenu nema nikakve veze sa rodbinskim odnosima. Ono je nastalo od glagola batati, sa značenjem lupati ili udarati. Zvuči potpuno neverovatno.

Kakva veza postoji između dekice koji usrećuje decu i nekog ko udara?

Veza zapravo postoji i to u dve još starije varijante božićnoj pesme:

Božić štapom bata

Nosi suva zlata

Od vrata do vrata…

Ili druga:

Božić, Božić bata

na oboja vrata,

nosi kitu zlata

da pozlati vrata

i oboja pobaja…

U obe varijante pojavljuje se glagol batati u obliku koji se slaže sa subjektom odnosno Božićem a sve sa kontektsom da nam radosni praznik Božić dolazi, približava se, udara.